Afdeling uitgelicht: Afeer Groen

Een dik jaar nu werkt Roy Boesing als werkleider groen bij Afeer. De overstap van de uitzendwereld naar sociaal ontwikkelbedrijf Afeer was een bewuste keuze voor hem: “Toen ik in de uitzendwereld startte, had je nog echt een band met je medewerkers. De laatste jaren was dat verdwenen, merkte ik. Als de mensen ergens anders 50 cent meer per uur konden verdienen, dan gingen ze en kreeg je op zondagavond een berichtje dat ze maandag niet kwamen. De betrokkenheid was gewoon weg. Dat is bij Afeer heel anders, je bouwt hier echt wat op met elkaar. Het groen interesseert mij inhoudelijk enorm, maar 60% van mijn werk is het begeleiden van de jongens. Ze komen met van alles bij me. Dat vind ik ontzettend leuk. Het is de combinatie van het inhoudelijke en het stukje coaching dat het werk voor mij zo mooi maakt.”

Het team van Roy is werkzaam in de gemeente Westerwolde: voor de gemeente zelf. Zijn team heeft het gemeentelijk groen, maar ook het recreatiepark Emslandermeer in Vlagtwedde. Wat de gemeente Westerwolde betreft werkt hij met een beeldbestek. In het beeldbestek is opgenomen welke werkzaamheden gedaan moeten worden en op welk niveau. Moet een perk bijvoorbeeld helemaal onkruidvrij, dan hoort daar ‘niveau a’ bij. Voor ‘niveau b’ geldt dat er wel een onkruidje her en der mag blijven staan. Middels een zogeheten schouw wordt het bestek 2 keer per jaar gecontroleerd.

Samen met Afeer de gestelde doelen bereiken, dat is wat zijn werk zo boeiend maakt, vindt Ronald Boes, toezichthouder groen bij de gemeente Westerwolde. Zoals zijn functienaam al doet vermoeden, houdt hij toezicht op externe partijen die groenwerk doen voor de gemeente: “Ik moet in feite waarborgen wat is afgesproken en waar de gemeente voor betaalt. En soms moet ik links en rechts wat bijsturen als er bijvoorbeeld meldingen of verzoeken binnenkomen van inwoners.”

Dat gebeurt in goed overleg met Roy. “De lijnen zijn kort, daar houd ik van. Ik bel geregeld met Roy, ik denk wel dagelijks. Soms moeten we even wat dingen voor elkaar uitzoeken: hoe het precies in het bestek staat, dat soort zaken. En als er wat is, dan stap ik bij Roy in de auto, of hij bij mij, en rijden we er gewoon even naartoe om te kijken hoe we het kunnen oplossen. Daarna zorg ik voor de terugkoppeling richting de inwoner bijvoorbeeld. Je hoort mensen altijd over de bureaucratie in gemeenteland, dat alles over zoveel schijven gaat, maar ik ervaar in de samenwerking met Afeer eigenlijk het tegenovergestelde: korte lijntjes en praktische oplossingen.”

Uitdagingen zijn er ook, zo constateert hij: “Je ziet dat er niet veel nieuwe aanwas bijkomt, terwijl het areaal groen niet verandert. Je hebt enerzijds te maken met een verouderende populatie en/of medewerkers met zwaardere beperkingen, en anderzijds met werkzoekenden die een traject in de groen volgen, en die in principe na een bepaalde tijd weer uitstromen. Daar lopen we soms wel tegenaan want het aanbod qua werk blijft hetzelfde. Maar het geeft dan ook weer extra voldoening als het uiteindelijk toch allemaal lukt.”

Ook Cisca Wisselo is van de afdeling praktische oplossingen. Sinds krap een jaar werkt ze als beheerder van het Parc Emslandermeer. Leuk en uitdagend vindt ze haar baan: ‘Het Parc Emslandermeer hoort niet bij een keten. Er zijn een paar grotere verhuurorganisaties die hier huisjes bezitten, maar ook heel veel individuen. Dat maakt dat je, ook wat het groenbeheer betreft, te maken hebt met zo’n 300 verschillende partijen. Het streven is om iedereen op één lijn te krijgen, maar dat red je natuurlijk niet. Ik probeer ieders belangen te behartigen. Ingewikkeld inderdaad, aan de andere kant: je kunt wel echt wat voor mensen doen, dat vind ik het mooie van mijn werk.”

Laatst bijvoorbeeld was de groenploeg 6 weken continu aan het werk in het recreatiepark om 12 kilometer heg te knippen. Cisca: “Mensen zien van hé er gebeurt wat, dus ze staan allemaal in de rij voor hun eigen postzegel. Als je dan rechts begint, klagen ze links, en als je links begint, klagen ze rechts, maar je kunt natuurlijk niet verwachten dat die jongens van hot naar her door het park gaan rennen. Ze kunnen simpelweg niet overal tegelijk zijn. Ik probeer dan wel de vragen die er binnenkomen, zo goed mogelijk te beantwoorden. Die hebben vaak te maken met de planning en de timing van het werk.”

Behalve heggen knippen gebeurt er nog meer op het recreatiepark: grasmaaien, het gewone schoffelwerk, sierheesters snoeien, soms wat straatwerk zoals een verzakte tegel ophogen. De werkzaamheden die lawaai produceren worden in het seizoen bij voorkeur op maandag en vrijdag gepland. “Dat zijn hier de wisseldagen, dan maakt het niet zoveel uit. Op de andere dagen doen we het ‘stille’ werk. Mensen komen hier natuurlijk voor hun vakantie, dus als dan om half 8 ’s ochtends de bladblazer aangaat, worden ze daar niet heel blij van. Daar houden we rekening mee.”

Net als Roy werkt Aschwin Pater nog niet zo lang bij Afeer, korter zelfs: zo’n 6 maanden geleden startte hij als leermeester groen bij Afeer na een carrière van 27 jaar bij Terra MBO Groningen, een MBO-school voor groenonderwijs. Ook voor hem lag de uitdaging bij Afeer in het sociale, het coachen van mensen, met tijd en aandacht: “Door een reorganisatie werden er steeds meer klassen bij elkaar gestopt. Dat vond ik jammer. Bovendien gaf vooral het omgaan met studenten die een grotere ondersteuningsbehoefte hadden, mij veel voldoening. Dat vind ik bij Afeer ook heel mooi: je probeert mensen wat mee te geven en je hebt de vrijheid om, als iets niet in 2 dagen lukt, er 3 dagen mee aan de slag te gaan, zodat de kandidaten bijvoorbeeld toch dat certificaat bosmaaien kunnen halen. Er is veel meer ruimte voor maatwerk. Dat is het grote voordeel ten opzichte van het traditionele onderwijs.”

Waar de werkdag van Roy over het algemeen buiten op een groenlocatie start, begint die van Aschwin meestal binnen: “Ik probeer op te starten op dezelfde tijden als de mensen die in de werksoort werken, om half 8 dus. Meestal doe ik tot aan de koffie een stukje theorie: plantenkennis, bodemkunde, bemestingsleer, dat soort zaken. Na de koffie gaan we het toepassen op de tuin. Dan gaan we bijvoorbeeld bezig met onkruidherkenning en leg ik uit dat het blad van de boterbloem best veel lijkt op het blad van de tuingeranium. Dat gaan we dan in de praktijk opzoeken, met nog andere onkruiden. We verzamelen de onkruiden en pakken het boekje erbij: hoe herken je ze, hoe bestrijd je ze. En ik heb 27 vaste planten in de tuin van de nieuwbouw van de Winschoter Hogebrug geïnventariseerd. Daar heb ik een powerpoint bij gemaakt en dat overhoor ik dan af en toe.”

In hun werk hebben Roy en Aschwin sowieso meerdere keren per week contact met elkaar. Aschwin: “Ik heb ook gewoon klussen nodig om mijn onderwijs in de praktijk vorm te kunnen geven. Mijn studenten knippen nu bijvoorbeeld de hagen van een verzorgingstehuis in Bellingwolde, dat is een passende klus voor hen en dat helpt Roy dan weer, win-win dus.”

In principe zou iedereen uit de groep van Roy onderwijs kunnen volgen bij Aschwin, maar bij de eerste 2 groepen is gekozen voor relatief nieuwe mannen. Dat betekent niet per se jong qua leeftijd; het betekent wel nieuw binnen Afeer. “We kijken gewoon, wie is erbij gebaat. Het soort dienstverband maakt niet uit. Het kunnen sw’ers zijn, mensen die onder de cao Aan de Slag vallen, veel mensen met een afspraakbaan ook. Die hebben meestal 3 maal een halfjaarcontract. Dan krijgen ze een halfjaar onderwijs, kunnen praktijkervaring opdoen in de werksoort en als ze dan aan het eind van de rit uitgeplaatst worden zijn ze een certificaat, kennis en werkervaring rijker én hebben dus meer kansen op de arbeidsmarkt, hoewel de stap van hier naar het vrije bedrijf toch nog wel een grote is.” Roy vult aan: “Je ziet eerder dat ze bij de gemeente of een semi-overheidsorganisatie terechtkomen, denk aan Staatsbosbeheer of een waterschap. De gemeente Oldambt heeft bijvoorbeeld de komende 3 jaar 9 fte vrij, daar zijn recent afspraken over gemaakt.”

Bovendien, geeft de werkleider groen toe, “ik ben helemaal voor uitplaatsen als het ten goede komt aan de jongens, maar er zijn wel eens momenten dat ik er het liefste voor zou gaan liggen. Als je anderhalf jaar in iemand hebt geïnvesteerd en die medewerker stroomt vervolgens uit, dan heb je niet 1-2-3 een nieuwe. Mijn belang is natuurlijk ook: hoe krijg ik het werk voor onze opdrachtgevers gedaan? Maar nogmaals ik houd niemand tegen hoor. Ik heb nu bijvoorbeeld ook iemand in de groep: je ziet gewoon, die is er straks klaar voor, die gaat binnenkort de stap zetten naar buiten en dat gun ik hem van harte.” “Klopt”, beaamt Aschwin, “sommigen maken gewoon een verkeerde start en hoe mooi is het dan dat je dat hier recht kunt breien en ze alsnog een volgende stap kunnen zetten. Zeker bij jonge mensen, maar niet alleen, soms ook bij wat oudere. Ik heb nu iemand in de groep die jarenlang bij een productiebedrijf heeft gewerkt, inmiddels de 60 gepasseerd, thuis een groentetuin, hartstikke enthousiast. Die krijgt het met zijn lijf niet meer voor elkaar om buiten Afeer te gaan werken, maar krijgt bij ons nu scholing, heeft straks kennis, kunde en misschien wel het belangrijkste: een enorme drive. Als zo iemand hier tot aan zijn pensioen kan blijven en jonge jongens kan inspireren, dan is dat toch ook prachtig?!”